Δευτερεύοντες Χαρακτήρες
Ένα καλό βιβλίο χρειάζεται να έχει καλή ιστορία, ροή, πλοκή, ανατροπές και πρωταγωνιστές. Για να αναδείξουμε τον πρωταγωνιστή ή τους πρωταγωνιστές μας πρέπει να έχουμε έναν δυνατό αντίπαλο ή αλλιώς κακό.
Πολλές φορές όμως οι συγγραφείς ξεχνάμε ότι η ανάδειξη του πρωταγωνιστή μπορεί να γίνει και μέσα από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, οι οποίοι μπορεί να είναι φίλοι, εραστές ή ένας απρόσμενος επισκέπτης.
Για να καταλάβετε αν ένας δευτερεύον χαρακτήρας είναι σημαντικός σ’ ένα βιβλίο σκεφτείτε το εξής: αν τους διαγράφαμε θα μας έλειπαν; Θα παρέμενε τόσο ολοκληρωμένος ο πρωταγωνιστής μας; Θα κυλούσε εύκολα η ιστορία μας;
Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα:
Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Δάσκαλου Τόλκιν
Ο Φρόντο χωρίς τον Σαμ δεν θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το βουνό του Χαμού. Ναι μεν, ο Φρόντο είναι πρωταγωνιστής, όλα τα βλέμματα είναι πάνω του, όμως αναλογιστήκατε ποτέ πώς θα ήταν χωρίς τον Σαμ; Ο Σάμ σκεφτόταν την επιστροφή. Ο Σάμ τον ξυπνούσε, τον κουβαλούσε, τον στήριζε. Ο Σάμ πρόσεχε το Γκόλουμ. Μέσα από το δυναμικό χαρακτήρα του Σαμ, ο Φρόντο κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή του.
Χάρι Πότερ της Ρόουλινγκ
Ο Χάρι Πότερ είναι ένα αγόρι που τον γνωρίσαμε στην παιδική του ηλικία και ημασταν μαζί του, σχεδόν, μέχρι την ενηλικίωση του. Συντροφιά του σ’ αυτό το τρομερό, φανταστικό ταξίδι είχε τους φίλους του: την Ερμιόνι και τον Ρον. Τι θα συνέβαινε αν δεν τους είχε; Πολλά, με βασικότερο να είχε πεθάνει. Πώς αναδείκνυαν τον Χάρι οι φίλοι του; Με το να είναι υποστηρικτικοί, δίπλα του. Η Ερμιόνη με τη σοφία της τον βοηθούσε και ο Ρον με το χιούμορ και τις φοβίες του προκαλούσε τον Χάρι να κάνει το επόμενο βήμα. Ήξερε πάντα ότι θα τους έχει κοντά του. Ήξερε ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω τους.
Πώς κατάφεραν αυτοί οι συγγραφείς να γίνουν απαραίτητοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες τους;
Με έναν απλό τρόπο, τους έδωσαν ζωή. Όσο δούλεψαν πάνω στους βασικούς χαρακτήρες, άλλο τόσο δούλεψαν και στους δευτερεύοντες. Θα με ρωτήσετε:
Τι σημαίνει δούλεψαν πάνω τους, τους έδωσε ζωή;
Σημαίνει ότι σκέφτηκαν όλη τη ζωή τους, τον χαρακτήρα τους, τη σχέση τους με τον πρωταγωνιστή, ενδελεχώς, το πώς θα αντιδρούσαν σε κάθε περίπτωση, πόσο θα στήριζαν ή όχι τον πρωταγωνιστή, σε κάθε δύσκολη απόφαση που θα είχε να πάρει. Θα κρατούσαν τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα ίδια από την αρχή, μέχρι το τέλος του βιβλίου, εκτός και αν του συνέβαινε κάτι συνταρακτικό.
Αν παραμείνει χάρτινος ο χαρακτήρας θα υπάρχει πρόβλημα;
Ο αναγνώστης θα καταλάβει αν ο εκάστοτε συγγραφέας δημιούργησε έναν χαρακτήρα μόνο και μόνο για να κινεί την ιστορία και να αναδείξει τον πρωταγωνιστή, χωρίς να ξοδέψει τον απαιτούμενο χρόνο για να ζωντανέψει και τον δευτερεύοντα χαρακτήρα του.
Εν κατακλείδι:
Αν θέλουμε να ζωντανεύουν οι πρωταγωνιστές μας και όλοι οι ήρωες μας, θα πρέπει να ξοδέψουμε, για όλους όσους λαμβάνουν μέρος στο βιβλίο μας, τον απαιτούμενο χρόνο για να τους μεταμορφώσουμε. Θα πρέπει να έχουμε ζήσει μαζί τους κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του και ας μην μπουν στο βιβλίο μας τέτοιες λεπτομέρειες. Θέλουμε ο αναγνώστης να βιώνει όλα όσα θέλει να πει το βιβλίο μας μέσω των ηρώων του. Μπορείτε να πάρετε συμβουλές από το άρθρο μου: “Τρόποι γραφής”
Γιατί τι και αν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες μας δεν είναι πρωταγωνιστές; Παραμένουν αφανείς ήρωες με τους οποίους ο αναγνώστης δεν παύει να ταυτίζεται, να συμπάσχει και να γελάει. Να αναδεικνύει τον πρωταγωνιστή και μερικές φορές αγαπούμε τους δευτερεύοντες χαρακτήρες παρά τους χαρακτήρες όπως μου συνέβη στην περίπτωση του Σαμ αλλά και του Χάρι.
Θέλω να ευχαριστήσω, τον ζωγράφο, Σπύρο Γελέκα που μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω, στο site μου, την εικόνα από τον τελευταίο του πίνακα, με όνομα “Merry and Pippin”